تاريخچه ++C

++C بر مبنای زبان برنامه نويسی C است. زبان C در سال 1972 در آزمايشگاه Bell Telephone نوسط Dennis Ritchie به عنوان زبان پياده سازی برای سيستم عامل يونيکس طراحی شد. مقدار زيادی از برنامه نويسی يونيکس با زبان C انجام شده است. C در نتيجه تکوين پروسه ای است که با يک زبان قديمی تر به نام BCPL شروع شده بود. زبان BCPL زبانی بر اساس زبان B بوده است که توسط Ken Thompson در آزمايشگاه Bell طراحی شده بود.

به دليل اينکه C زبان قدرتمند و انعطاف پذيری بود، سريعا گسترش پيدا کرد. برنامه نويسان شروع به استفاده از آن برای انواع برنامه ها کردند. سازمان های مختلف شروع به پياده سازی نسخه های C خود شدند. تا اينکه در سال 1983، ANSI استاندارد C را تنظيم کرد که به عنوان ANSI Standard C شناخته می شود. کامپايلرهای بعدی C از اين استاندارد پيروی کردند.

زبان برنامه نويسي ++C بر اساس زبان C توسط Bjarne Stroustrup ابداع شد. آنچه امروزه ++C ناميده مي شود از سال 1979 آغاز شده است. نسخه اوليه آن "C with classes" ناميده شد که بعدا به ++C تغيير کرد. ++C کليه ويژگی های زبان C را داراست. تفاوت بين آنها اينستکه ++C شي گرائی را پشتيبانی می کند. البته پيشرفت های ديگری هم دارد برای مثال کار با رشته ها و سروکارداشتن با خطاها در آن قوی تر است.

نسخه اول ++C ابتدا در AT&T در سال 1983 استفاده شد. اولين نسخه تجاری آن در اکتبر 1985 به بازار آمد. در سال 1998 ANSI و ISO متفقا ++C را استاندارد کردند. به همين دليل اغلب ++C محض را ANSI Standard ++C يا ISO Standard ++C می نامند.

با تکامل ++C يک کتابخانه استاندارد هم با آن شکل گرفت. اولين کتابخانه استاندارد ++C کتابخانه stream I/O بود که امکاناتی برای جايگزينی توابع قديمی C مانند printf و scanf مهيا کرد. بعد از آن مهمترين کتابخانه استاندارد کتابخانه Standard Template بود.

توجه داشته باشيد که کد C در کامپايلر ++C کامپايل می شود اما عکس آن صادق نيست و کد ++C لزوما در کامپايلر C کامپايل نمی شود.